برخورد شلاقی با اشتباه مجریان درست نیست
تاریخ انتشار: ۱۳ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۴۲۰۰۳۵
ژیلا صادقی با اعتقاد بر اینکه رسانه آداب دارد، خاطرنشان کرد: متاسفانه انتخاب‌های نا به جای برخی از تهیه‌کنندگان برای مجریان که استانداردهای لازم را نمی‌دانند و نمی‌خواهند که بدانند، منجر به حاشیه‌هایی می‌شود که عواقب زیادی را برای آن رسانه در پی دارد.
مجری برنامه «نگی که نگفتی» که به همراه مجتبی احمدی، تهیه‌کننده این برنامه در غرفه ایسنا حاضر شده بودند، درباره ویژگی‌های مجری مناسب و همچنین برنامه «نگی که نگفتی» و بازخوردهای آن به گفت‌وگو نشستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ژیلا صادقی که به همراه همسرش به نمایشگاه مطبوعات آمده بود، درباره آزادی عمل یک مجری زن در قبال پخش برنامه تلویزیونی‌اش در آنتن زنده و خط قرمزهایی احتمالی، گفت: برنامه «نگی که نگفتی» زنده است و شروط ساخته شدن این برنامه زنده بودن آن است. از نظر من در تلویزیون خطوط قرمزی وجود ندارد زمانی که مجری اشراف کامل به کارش دارد و اطلاعات دقیق و کافی از کارش دارد، فقط می‌تواند طبق استانداردی که تلویزیون تعریف کرده است، هنر و استعدادش را ارائه بدهد؛ بنابراین خط قرمزی ندارد.
او با اعتقاد بر اینکه ما مجریان هیچگاه دستمان در یک برنامه بسته نبوده است، مطرح کرد: من به عنوان مجری برنامه «نگی که نگفتی» دستم در آنتن زنده بسته نبوده است؛ چرا که به خود ادبیات مردم و خواسته‌هایشان نزدیکتر هستم.
وی توضیح داد: ما در برنامه «نگی که نگفتی» نوشته‌ها و تیممان دقیق و حرفهای است و دقیقا به دنبال هنجارهای اجتماعی رفته‌ایم و از ابتدا هم تکلیف خودمان را روشن کرده‌ایم که می‌خواهیم بدون رو در بایستی صحبت کنیم برای همین گاهی طنازی می‌کنیم، گاهی جدی می‌شویم و گاهی با مخاطب قهر می‌کنیم و گاهی قهر مخاطبان با خودمان را اعلام می‌کنیم.
ژیلا صادقی درباره واکنش مدیران در قبال اشتباهات مجریان روی آنتن زنده تلویزیون، اظهار کرد: من این گونه برخوردهای شلاقی را اصلا دوست ندارم و اصلا هم درست نیست، ولی این را هم می‌گویم که مجریان ما آن قدر تعاریف غلط از اجرا برایشان در ذهن‌شان جای افتاده است که اگر آن خط کشی و اخطارها وجود نداشته باشد شاید اتفاقات بدتر از این هم برایشان بیافتد. مجری که فقط درگیر چهره و درگیر فضای مجازی‌اش است، مجری که فقط درگیر سلفی گرفتن از خودش است، مجری که چیزی به غیر از حرف ساده در ذهنش ملکه نیست مسلما باید برای او این خطوط قرمزها را پررنگ‌تر کرد، اما نکته‌ای که بر آن تاکید دارم این است که از ابتدا باید یک فیلتر دقیق برای مجریان قرار داده شود تا زمانی که مجریان جلوی دوربین می‌آیند هیچ حاشیه‌ای برایشان ایجاد نشود.
این مجری زن تلویزیون در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود در پاسخ به این سوال که مجری الگوی فرهنگی یک جامعه است، چگونه باید از خود حفاظت کند تا حاشیه‌هایی که برایش ایجاد می‌شود منجر به طرد شدنش چه از جانب تلویزیون و چه از جانب مخاطبان نشود، توضیح داد: وقتی فیلتر برای مجری دقیق‌تر باشد و خیلی خوب ایزوله شود دیگر از این خطاها نخواهیم دید. وقتی از همان روز اول مجری تلویزیون چهره‌ای که از او در تلویزیون مطرح شده است را خودش به حاشیه می‌کشاند، همان موقع باید قیچی شود و برای همیشه این ارتباط قطع شود.
صادقی در این راستا گفت: مقاله‌ای پیش از این نوشته‌ام که رسانه آداب دارد. متاسفانه انتخاب نابه‌جای برخی از تهیه‌کنندگان در مورد مجریانی که برخی استانداردهای لازم را نمی‌دانند و نمی‌خواهند که بدانند، پیامدش اتفاقات و حاشیه‌هایی می‌شود که می‌بینیم. آبروی ما، آبروی همه است. اینگونه نیست که بنشینیم و بگوییم که چه ارتباطی به من دارد که برای فلان مجری خانم این اتفاق افتاده است. ما اعضای یک خانواده هستم و من نمی‌توانم خودم را از اتفاقات تلخی که افتاده است مبرا بدانم.
صادقی همچنین با اشاره به حاشیه‌های تلخی که برای مجریان تلویزیون ممکن است رخ بدهد و پیش از این هم اتفاقاتی افتاده است، گفت: در ارتباط با ایجاد این حاشیه‌ها خود مجری مقصر است. اگر خود مجری مراقبت کند و آداب را رعایت کند کمتر دچار حاشیه می‌شود. مردم ما مجریان را باور کرده‌اند و چهره دیگری از ما را می‌شناسند. به همین دلیل است که مراقبت‌های ویژه‌ای را می‌طلبد.
این مجری تلویزیون درباره پوشش مجریان خانم با اشاره به اینکه باید به‌روز باشد، اما خطوط قرمز را هم رعایت کنند، اظهار کرد: من همیشه به لحاظ پوشش راحت بوده‌ام و هیچگاه سختگیری در قبال پوشش نداشته‌ام و طبق استانداردها لباس کارم را پوشیده‌ام. هیچ وقت هم اخطار راجع به لباس‌هایم نداشته ام و همیشه سعی کرده‌ام مدی که جامعه ما آن را پذیرا باشد جلو ببرم. نه این که فقط یک قشر خاصی آن مد را پذیرا باشند. برای همین هم وقتی که بیرون از محیط کارم هم حضور دارم، مردم خیلی نسبت به پوششم متعجب نیستند.
***
مجتبی احمدی، تهیه کننده برنامه «نگی که نگفتی» هم در این گفت‌وگو از اتفاقات ویژه برای فصل جدید این برنامه خبر داد و گفت: دو، سه اتفاق ویژه بعد از این که فصل برنامه تغییر کند خواهیم داشت. یک بخش از تغییرات ما، تغییرات ساختاری است. بخش عمده تغییرات ما به محتوا برمی‌گردد که به لحاظ اتفاقات و ماجراهای اجتماعی تغییر خواهیم کرد و تصمیم داریم که رخدادهایمان را تغییر دهیم.
وی همچنین از حضور علی سلیمانی، بازیگر طنز برای اجرای استندآپ کمدی در برنامه «نگی که نگفتی» خبر داد و توضیح داد: قرار است کمی جنس طنازی تغییر پیدا کند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۴۲۰۰۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرفهای مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور